Milli Edebiyat Hikayelerinde Yapı , Tema , Kişiler ,Dil-Anlatım

Milli Edebiyat Dönemi Hikâyelerinde Yapı: 

Genellikle Maupassant tarzı hikâyeler (olay hikâyeleri) yazılmıştır. Hikâyelerde "serim-düğüm- çözüm" bölümleri vardır. Hikayelerde özellikle Tanzimat Döneminde görülen teknik kusurlar yavaş yavaş ortadan kalkmıştır. Teknik olgunluğa erişilmeye başlanmış; olay, zaman, mekân, kişi ve anlatım bir bütünlük içerisinde verilmiştir. 

Milli Edebiyat Dönemi Hikâyelerinde Tema: 

Millî Edebiyat sanatçıları, hikâyelerde genelinde toplumsal temaları işlemişlerdir. Osmanlıcılık, Türkçülük, Batıcılık akımları; temaların belirlenmesinde ana et­ken olmuştur. Sanatçılar, özellikle Türkçülük akımının etkisiyle eserler vermişlerdir. Anadolu insanının yaşam koşulları, savaş yıllarında çekilen sıkıntılar, ba­ğımsızlık, yanlış Batılılaşma, geçmişteki kahramanlıklar, vatan sevgisi... te­ma olarak işlenmiştir. Millî Edebiyat Dönemi hikâyelerinde -geri planda da olsa- aşk maceraları unu­tulmamış ve bireysel temalara da yer verilmiştir. 

Milli Edebiyat Dönemi Hikâyelerinde Kişiler: 

Millî Edebiyat Döneminde yazılan hikâyelerdeki kişiler, önceki dönemlere göre büyük farklılık göstermektedir. Ço­cuklar, askerler, memurlar, işçiler, yoksullar, ihtiyarlar, zulme uğrayanlar, tarihteki kahramanlar, kısacası toplumun her kesiminden insanlar bu dönemdeki hikâyelerin şahıs kadrosunu oluşturmuşlardır. Bu kişiler, hikâyelerde genelde fiziksel (biçimsel) görünüşleriyle ve davranış özellikleriyle anlatılmışlardır. 

Milli Edebiyat Dönemi Hikâyelerinde Dil-Anlatım: Bu dönemde yazılan hikâyelerin en belirgin özelliği dilin sade olmasıdır. Ömer Seyfettin, "Yeni Lisan" makalesinde Millî edebiyatın millî dille oluşabileceğini sa­vunmuştur. Bu düşüncesi teoride kalmamış, hikâyelerinde sade bir dil kullanmış­tır. Bu dönem sanatçıları Osmanlı'nın en zor dönemlerinde yaşamış, pek çok savaş görmüş kişilerdir. Sanatçıların ço­ğu İstanbul dışına çıkmış, gerek Balkanlarda gerekse Anadolu'nun farklı yerlerinde bulunmuşlardır. Halkla iç içe olan sanatçılar, Anadolu'yu ve Anadolu insanını gözlemlemişler ve tanımışlardır. Eserlerinde gözlemlerini yansıt­mışlardır. Gözlemle birlikte gelen tasvir, hikâyelerde kusursuzca uygulanmıştır. Bu dönem hikayecileri; gözlemlerini gerçekçi bir bakış açısıyla yansıtmışlar, realist bir tutum sergilemişlerdir. Hat­ta bazı sanatçılar, bir adım daha ileri giderek eserlerini naturalist bir yaklaşımla yazmışlardır.