Uzlette şiirinin söz sanatları

UZLETTE

Akşamın dûd-ı lâciverdîsi

İniyor bahçenin ağaçlarına;

Güllerin bûy-i mest ü şehevîsi

Kalbi hasretle eyliyor imlâ...

Esiyor bâd-ı  şûh u eflâtun,

Esiyor akşamın ipek nefesi,

Şimdi kalbim onunladır meşhûn,

Yaşıyor bende hüsn-i muktebesi...

Bir hafif şu’le-i mutalsamla

Nîm mer’i olan bütün yollar

Onu bulmak için mi böyle uzar?

Onu teşbîh için midir zühâle

Zülf-i şeb taktı ahter-i elmâs

Bana hep eyliyor onu ihsâs

Her ne varsa güzel bu uzlette.

Tahsin Nahit

 SÖZ SANATLARI: 

• Esiyor akşamın ipek nefesi dizesinde (teşhis) kişileştirme ve benzetme.
•  Rüzgar ipek nefese benzetilmiş ve "nefes" denilerek insani özellik verilmiş.
•  (Yollar) onu bulmak için mi böyle uzar? Yolların uzamasını başka bir nedene bağlamış. Hüsn ü talil. 
•  Gece saçlarına elmas (bir) yıldız takıp süsleniyor.  Kişileştirme , istiare 
•