Kadın Olmanın Gururu

Kadın Olmanın Gururu

Beyza DALAR

Kadın olmanın gururu ile başlıyorum cümlelerime;
Bilemeyeceğiniz, farkında olamayacağınız gerçekleri bir kez daha gözlerinizin önüne sereceğim. Görmezden geldiğiniz yaşanmışlıkları pes etmeden haykıracağım. Hakkı, hayatı, fikri elinden alınmış her kadın adına, kelimelerin yetmeyeceği şeyleri yazacağım.

Yaşama gözlerini açtığı ilk andan itibaren, yaşama yaşam veriyor. Ellerinden bir dünya doğuyor, sesiyle dünyayı titretiyor. Yaşadığınız yer güzelse, baktığınız her yer de huzur varsa, bunlar bir kadının eserlerinden oluşuyor. Gücüyle, gerçek anlamda kocaman yüreğinden dünyaya dallanan gücüyle, bu hayatı çekilir hayata kadın getiriyor. Bir kadının fikirlerinden barış doğuyor, başka bir kadının fikirlerinden ümit yeşeriyor. Kadın, yaşama insan yetiştiriyor. Kadın, yaşamın insanı oluyor.

Duygusuz, yalın kalplerinden güzel kelimeler, sesler dökülsün diye aşkı yaşatıyor kadın. Güldüğü zaman, ağladığı zaman, savaşırken, severken kadın; güneş daha parlak, rüzgar daha merhametli oluyor. Ellerinin değdiği şey çamur bile olsa  bir anda mücevhere dönüşüyor.

Fakat bir zaman, adi bir zaman, güneş kadar değerli olan kadın, pis fikirlerin gölgesinde saklanmış oluyor. Ellerin altında, ucube bedenlerin gerisinde yürümeye mahkum bırakılıyor. Gökyüzüne baktığında tüm dünyanın güldüğü kadın, artık ayakkabısının ucuna bakıyor sadece. Yaşama yaşam getiren bu kadına bu ihaneti, canından türeyen yapıyor. Kendi başına dünyaya bile gelmeyi beceremeyenler, kadını becerisizlikle, hafiflikle suçluyor. Bedeninden, nefesinden, bakışından, gülüşünden rahatsız oluyorlar. Onu geride, kafeslerin içinde tutmak istiyorlar. Çocukluğunu bile çok görüyorlar artık. Sokaklarda koşması, şarkı söylemesi, gözlerini kapatıp, yaşam verdiği yaşamdan bir nefes çalması, dük yürüyerek sokakta dolaşması, eteği, pantolonu, örtüsü bile ona çok görülüyor.

Kadının işlediği, mermi taşıdığı, kazıp su çıkardığı, üzerine ev kurduğu topraklardan çıkan zehirli otlar bunlar. Fikirsiz, sığ, idealsiz bu zehirli otlar. Hiçbir üstünlüğü yokken, en küçük bir farkı dahi yokken, kadını aşağılayandır bu otlar. Aldıkları soluk bile bu dünyaya zararken, kadını sindireceklerini zannederler. Sofrada tuz yok diye, dışarıda güldü diye, hasta oldu diye, adım attı diye, düşündü diye, karşı çıktı, kabul etti, çabaladı, nefes aldı, yaşadı, doğurdu, gözünü açtı, okudu, giydi, TEK BAŞINA MİNİBÜSE BİNDİ diye, öldürürler. Üç yaşındaki, dört buçuk yaşındaki çocuklara, hayvanlara, ağaçlara tecavüz ederler. Farklılıkları kabul etmeyecek kadar zihinsizdirler. İşine gelmeyenleri ortadan kaldırma derdindedirler. Bir gün, yakın bir gün, yok edileceklerini, lanetlerle yakılacaklarını bilmeden, kadına dünyayı dar etmeye çalışırlar. Onlar kendilerini insan zannederler ama insanın 'i' si bile değillerdir.

Ne büyük bir zaferdir o kafesin içinden kurtulan kadının zaferi. Onu hırpalamak isteyene izin vermeyen kadın, kendinin farkında olan kadın; ne mükemmel bir savaşçıdır. 'Yeter artık' diyen kadın, savaşan, okuyan, istediği gibi gülebilen, kendini hiçbir şeyden aşağı da görmeyen, hep en üstü arzulayan kadın, dünyanın çivisini yeniden çakacak olan kadındır. Susmayan, haykıran, cinsiyetçiliğin, ayrımcılığın en ufağına tepki veren kadın, gerçekçi, kendini bilen, hakkını arayan kadını yetiştirecek olan kadındır. Cinsiyetinin eksilerinden, artılarından çekinmeyen, zehirli otları biçmekten korkmayan kadın, bu dünyaya tekrardan güneş olacak olan kadındır.

Kadın, kahkasıyla, göz yaşıyla, saçıyla, vücuduyla, elinin hamuruyla kadındır. Kimseye ihtiyacı olmayan, yaşama yaşam verendir kadın. Tüm kadınların, geleceğin kadınlarının, savaşan her kadının her günü kutlu olsun.

Beyza Dalar

Diğer Yazıları İçin Tıklayınız