Eskiyi savunan edebiyatçılar kimlerdir ve bu edebiyatçılar Servetifünunculara hangi bakımlardan karşı çıkmaktadırlar?

Servetifünun diğer adıyla Edebiyatıcedide (yeni edebiyat) döneminde (1896-1901) üç eğilim görülmektedir:

Eskiyi Savunanlar (Geleneksel Yaşam Biçimine Bağlı Olanlar)

Ilımlılar (Düşüncede eskiyi savunup eserlerinde yeniliklere yer verenler)

Yeniyi Savunanlar (Batıyı Model Alanlar)

Eskiyi savunan edebiyatçılar şunlardır : Şeyh Vasfi, Halil Edip, Faik Esat (andelib), Müstecabizade İsmet, Mehmed Celal, Ahmed Rasim, Samih Rıfat, Ali Kemal’dir.

Bu sanatçılar  Servet-i Fünûnculara şu bakımlardan karşı çıkmaktadırlar: 

1) Fransız edebiyatına aşırı bağlılıkları ile Servet-i Fünûncular, orijinal olmayan, tamamıyla taklitçi bir edebiyat meydana getiriyorlar.

2) Bu edebiyat, aynı zamanda memleketin kendi yaşayışı ile ilgisiz, gayri millî, kozmopolit bir edebiyattır.

3) Üslup bakımından tutulan yol halktan uzak ve dil de tamamıyla yapma bir dildir.

4) Gerek bu dil ve gerekse Fransız şiirinden taşıdıkları hayallerin acayipliği Türk şiirini anlaşılmaz hâle getirmiştir.


Bu dönemde  Tanzimat döneminin popülist yazarı Ahmet Mithat Efendi,  yeniyi savunanlar yani Servetifünun sanatçılarını çok ağır biçimde eleştirmiş, onlar  için "dekadan" ifadesini kullanmıştır.

Ahmet Mithat Efendi Servetifünuncuların konuşma gösterdikleri aşırılıktan hoşlanmayarak Sabah gazetesinde o ünlü "Dekadan" makalesini yayınlamıştır. (14 Mart 1897) Bu tarihten on yıl önce Fransa’da karşı çıkanlarca sembolistlere takılmış ve tutulmuş olan “Dekadan” adını Servet-i Fünûnculara da takmakla yazar, onların şiirlerinde yeni hayallerden ve yeni Arapça, Farsça tamlamalardan doğma anlam kapanıklığına saldırıyordu. Fransızcada “geriye giden, gerileyen” anlamına gelen bu deyim, şiirde müziğe büyük değer verdikleri için unutulmuş, sözlüklerde kalmış fakat müzik değeri yüksek kelimeleri de kullanmaları yüzünden sembolistlere verilmişti.

Kenan Akyüz'ün Modern Türk Edebiyatının Ana Çizgileri kitabından yararlanılmıştır.