eserleri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
eserleri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

25 Eki 2016

İlk edebiyat tarihçimiz Abdulhalim Memduh Efendi kimdir ?,hayati,eserleri

İlk Edebiyat tarihçimiz:
Abdulhalim Memduh Efendi
(1866-1905)

Edebiyat tarihçisi, şair ve yazar.
İstanbul’da doğdu. Babası Hakkâri’de bir kazada kaymakam iken 1890’da vefat eden Ali Râgıb Bey’dir. Düzenli bir öğrenim hayatı olmadı; bir süre lisan mektebine devam ettikten sonra Mekteb-i Hukuk’a girdi. Burada okurken bir taraftan Hâriciye Nezâreti Hukūk-ı Muhtelite Kalemi’nde çalıştı, diğer taraftan Mîzan’da yazılar yazdı. Muhit dergisinin yazı işlerini yürüttü. İkinci sınıftayken gizli bir cemiyet kurma girişimi yüzünden tutuklandı. Sekiz on aylık bir tutukluluğun ardından aralarında Ali Kemal’in de bulunduğu arkadaşlarıyla beraber 1888’de Konya’ya sürüldü (Ali Kemal, s. 103-126). Konya Valisi Hacı Hasan Bey’in (Paşa) ilgisiyle vilâyet maiyet memurluğuna başladı. Hakkındaki şikâyetler üzerine valinin teveccühünü kaybetti. Sonraki vali Ali Kemâlî Paşa zamanında vilâyet tercümanlığına getirildiyse de ardından Trablusgarp’a sürüldü. Ancak havasının ağırlığını ileri sürerek daha yolda iken firar etti ve İskenderiye’den sürgün yerinin değiştirilmesi talebinde bulundu. Bunun üzerine vilâyet tercümanlığı göreviyle İzmir’e gönderildi. Muktebes ve Hizmet gazetelerinde yazılar yazdı. Bir müddet sonra Bitlis’e sürüldüyse de vali vekili Çerkez Ali Paşa sayesinde kısa zamanda İzmir’e geri döndü (Nisan 1900). Yeni bir sürgün korkusuyla aynı yıl içinde Avrupa’ya kaçtı. Fransa, İngiltere ve Tunus’ta bulundu. Prens Mustafa Fâzıl Paşa’nın kızı Prenses Nazlı’nın
yardımlarıyla ve özel dersler vererek hayatını sürdürdü. Bu arada sıkıntılı günler yaşadı. Uykusuzluk hastalığı yüzünden aldığı uyuşturucu karışımı bir ilâç sebebiyle (Abdülhak Hâmid’in Hatıraları, s. 309) 21 Temmuz 1905’te İngiltere’nin Folcestone şehrinde öldü. Cenazesi Abdülhak Hâmid’in ilgisiyle kaldırıldı. Daha sonra hâmisi Prenses Nazlı’nın isteği üzerine naaşı Tunus’ta misafirken beğendiği bir tepeye nakledildi. Abdülhak Hâmid ile Recâizâde Mahmud Ekrem’in hayranlarından olan Abdülhalim Memduh, Servet-i Fünûn’a zemin hazırlayan ara nesil ediplerindendir.

Eserleri. 
Şiir. 1. Tasvîr-i Vicdân (İstanbul 1301). Müellifin, içinde çocukluk mahsulü olduğunu söylediği ve değişik konuları işlediği yirmi sekiz şiiri bulunmaktadır. 
2. Tasvîr-i Hissiyyât (İstanbul 1303). Gençlik dönemine ait bazıları nazîre tarzında çeşitli şiirlerden oluşmaktadır. 
3. Burhan (İstanbul 1303). Kanûnî Sultan Süleyman’ın vezirlerinden Kara Süleyman Paşa’nın kahramanlığını anlatan bir eser olup Viyana hâtıralarının ihyâsı düşüncesiyle kaleme alınmıştır. 
4. Mazlum Türkler’e Mev’ize (Paris 1902). Yurt dışında bulunan Türkler’e öğütler ihtiva etmektedir. 5. Türk Eş’âr-ı Garâmı (Paris 1905). Türk edebiyatındaki aşk şiirlerinden seçilerek oluşturulan eser, Edmond Fazy ile birlikte Anthologie de l’amour turc adıyla Fransızca hazırlanan ilk şiir antolojisidir. 
Tiyatro. 
1. Bedriye (İstanbul 1304). Hece vezniyle yazılmış bu üç perdelik eserin konusu erkek köle ile evin kızı arasındaki aşk olup Tanzimat döneminde rastlanan halk dramı örneklerindendir. 
2. Nâlân. Yine heceyle yazılmış ve Nokta dergisinde tefrika edilirken (nr. 1-2, 26 Temmuz - 2 Ağustos 1302 r.) yarım kalmıştır.
 3. Abdülhamid ve Genç Türk Bir Harem Ağası (Paris 1901, İzmir 1327, Refik Nevzad’la birlikte). Ayrıca Abdülhalim adlı bir kişi tarafından yazılan Ümidsiz Mülâkat yâhud İstifâde-i İbret adlı oyun (İstanbul 1292) bazı kaynaklarda (Akı, s. 158) Abdülhalim Memduh’a nisbet edilmişse de yazarın doğum tarihi göz önünde bulundurulduğunda ona ait olmadığı anlaşılmaktadır. Edebiyat Tarihi. Târîh-i Edebiyyât-ı Osmâniyye (İstanbul 1306). Yazarın şöhretini borçlu olduğu eser Osmanlı edebiyatında “edebiyat tarihi” adını taşıyan ilk kitaptır. Mukaddimede edebiyatın önemine temas eden müellif birinci fasılda Türk dili ve edebiyatı hakkındaki görüşlerine yer vermiş, ikinci fasılda Sinan Paşa’dan Âkif Paşa’ya, üçüncü fasılda “Devr-i Teceddüd” alt başlığıyla Âkif Paşa’dan kendi zamanına kadar olan gelişimi anlatmıştır. Eserde bazıları çok kısa olmak üzere toplam yirmi yedi şair ve edebiyatçı hakkında bilgi verilmiştir.

Abdülhalim Memduh’un bunlardan başka Londra’da 1902 yılında basılmış, II. Abdülhamid’i hedef alan bir broşürü bulunmaktadır. Babası Ali Râgıb’ın adıyla yayımlanan Hukūk-ı İdâre (İstanbul 1304) ve imzasız olarak çıkan Takvîm-i Edebî 1304 Senesi (İstanbul 1305) adlı eserlerin de Abdülhalim Memduh’a ait olduğu belirtilmektedir (İbnülemin, s. 940). Ayrıca Mustafa Reşid Paşa hakkında Reşid Paşa adıyla bir biyografi kaleme almıştır (İstanbul 1306).

Müellifin Burhan adlı eserinin ikinci sayfasında verilen basılmamış eserleri listesinde İclâl (bir vak‘a-i târîhî), İğbirâr, Abdülhalim Memduh adlı manzum, tercüme olduğu belirtilen Şerâit-i İctimâiyye ve Askerlik adlı mensur eserlerin isimleri yer almaktadır. Ali Kemal de Abdülhalim Memduh’un, tutuklu bulundukları sırada kendilerini yargılayan Hüsnü Bey’i hedef alan Reis Bey adlı bir perdelik oyun yazdığını belirtir (Ömrüm, s. 115).

KAYNAK: TDV İslam ansiklopedisi

15 Eki 2016

EFLATUN CEM GÜNEY EDEBİ KİŞİLİĞİ , ESERLERİ , MADDELER HALİNDE

  • Cumhuriyet devri masal yazarlarından, 1896-2 Ocak 1981, doğ. Hekimhan, ölm. İstanbul
    • MASALCI BABA unvanıyla tanınır.
    • Geleneksel Türk halk hikayelerini ve masallarını derlemiş çok önemli bir araştırmacıdır.
    • Folklor araştırmaları ile bilinen Eflatun Cem Güney'in sade ve akıcı bir dili vardır.
    • Açıl Sofram Açıl , Dede Korkut Masalları eserleriyle Dünya Çocuk Edebiyatı Onur Belgesini kazanmıştır.🏅
    • Çocuk edebiyatının önde gelen isimlerinden olan sanatçı , birçok yabancı masalı da Türkçeye çevirmiştir.

    ESERLERİ :📚

    Masal KitaplarıDeğiştir

    • 1. Nar Tanesi (1945)
    • 2. Akıl Kutusu (1947)
    • 3. En Güzel Türk Masalları (1948)
    • 4. Altın Heybe
    • 5. Kül Kedisi
    • 6. Felek Sillesi (1948)
    • 7. Açıl Sofram Açıl ve Congoloz Baba (1949)
    • 8. Kara Yılan ve Kara Gülmez (1949)
    • 9. Bir Varmış Bir Yokmuş (1956)
    • 10. Evvel Zaman İçinde (1957)
    • 11. Gökten Üç Elma Düştü (1960)
    • 12. Az Gittim Uz Gittim (1961)
    • 13. Gülen Ayva Ağlayan Nar (1969)
    • 14. Al Elma Yeşil Elma (1969)
    • 15. Sabır Taşı (1969)
    • 16. Hasırcı Baba- Keloğlan (1969)
    • 17. Aygın Baygın Ses ve Nurtopu (1970)
    • 18. Yedi Köyün Yüz Karası (1970)
    • 19. Altın Gergef (1971)
    • 20. Güldükçe Güller Açan Kız (1971)
    • 21. Tellerinde Bülbüller Şakıyan Saz

    Halk Edebiyatı ÇalışmalarıDeğiştir

    • 22. Dertli Kaval (1945)
    • 23. Dede Korkut Masalları (1958)
    • 24. Âşık Garip (1958)
    • 25. Kerem İle Aslı (1959)
    • 26. Tahir İle Zühre (1959)
    • 27. Şah İsmail (1957)
    • 28. Erzurumlu Emrah (1955)
    • 29. Halk Şiiri Antolojisi (1947)
    • 30. Âşık Ruhsati (1953)
    • 31. Meslekî (1953)
    • 32. Kâmilî (1958)
    • 33. Halk Türküleri (2 cilt, 1953-1956)
    • 34. Nasreddin Hoca Fıkraları (1956)
    • 35. Folklor ve Eğitim (1966)
    • 36. Folklor ve Halk Edebiyatı (1917)
    • 37. Matem Sesleri (1920, şiirler)
    • 38. Dumlupınar’a Doğru
    • 39. Kara Yazı
    • 40. Atatürk - Hayatı ve Eserleri (1963)

    16 Eyl 2016

    BÜTÜN ÖMRÜNÜ EDEBİYATI SEVMEYE ADAYAN ARAŞIRMACI- YAZAR MUZAFFER UYGUNER ANILIYOR...

    Haber : edebiyatfatihi.net
    16 Eylül 2002'de aramızdan ayrılan araştırmacı-yazar ve şair   Muzaffer Uyguner için Oktay Akbal    "Bütün ömrünü edebiyatı sevmeye adadı’demişti...Doğan Hızlan  ise Hürriyet'teki köşesinde onun ardından "edebiyat dünyasının alçakgönüllü bir çalışanıydı karınca gibi çalışır, kitaplarını üretir, yazdıklarının övülmesini beklemezdi." diye yazmıştı..

    1 Nis 2015

    Seyyid Nesîmî’nin yaşadığı dönemin zihniyeti ile ilgili bilgi,Seyyid Nesimi hayatı,sanatı,eserleri

     Seyyid Nesîmî’nin yaşadığı  dönemin siyasi ve sosyal yapısıyla ilgili araştırrma yaparak dönemin zihniyetiyle ilgili bir yazı
    SEYYİD NESİMİ (İmadeddin )
    İmadeddin Nesimî ( d.1369, – ö. 1417, Halep ), daha çok Seyid Nesimî mahlası ile tanınan, 14.-yy Hurûfi Türk şairi. Azerbaycan Türkçesi ile yazdığı şiirleri, Farsça divanlarının yanı sıra Arapça şiirler de yazmış olan Hurufi inançlı şair.
    Azerî sahasında yetişen önemli bir Türk divan şairidir. Asıl adının Imâdeddîn olduğu, Bağdat civarında Nesim kasaba­sında veya Azerbaycan’ın Şamahı şehrinde doğduğu söylenir. doğum yeri ve doğum tarihi hakkında verilen bilgiler çelişkilidir. İran’da Hurufilik mezhebini kuran Fazlullah’ın (Öl. 1401) halifelerinden olduğu, şeriata aykırı inançları propa­ganda ettiği için Halep’te derisi yüzülerek Öldürüldüğü bi­linmektedir (1404). Hayatı efsaneleşmiş, özellikle alevi, Bektaşî şairler arasında “Şâh-ı Şehit” adı ile itibar kazan­mıştır.
    HAYATI
    Tam adı Seyyid Ömer İmâdeddîn Nesîmî’dir.[1]“Nesîmî” mahlasını alması ile ilgili iki farklı görüş vardır. Lâtîfî’ye göre, Bağdat yakınlarındaki “Nesîm” kasabasında doğmuş olmasından veya “Âdumı Hak’den Nesîmî yâzerem” şeklindeki tuyuğundan hareketle bu mahlasın Fadlullah tarafından verilmiş olması mümkündür. [2] Çünkü Nesimi’ye göre Hak ( Allah) Hurufiliğin kurucusu olan Fadlullah’ta tecelli etmiştir.
    Kaynaklar doğum yeri ve nereli olduğuna dair çok farklı bilgiler verir. Halep, Diyarbekir, Bağdat yakınlarında Nesîm denilen bir köy veya nahiyede, Şamahı da, Şiraz’da doğduğuna dair farklı iddialar vardır. Üstelik doğum tarihi de belli değildir. Fakat Şeyhi Fazlullah’ın ona hilafet verdiği tarih belli olduğundan doğum tarihi hakkında bir fikir ileri sürülebilmektedir. Onun 1340- 1344 yılında doğmuş olma ihtimali Fazlullah Naimi'nin (1340–1394) Hurufiliği 788/1385 yılında kurmaya başlaması, Nesimi’ye 40 45, yaşlarında iken halifeliği vermiş olabileceği tahminlerinden söylenebilmektedir. [3] Bu durumda Nesimi ile Fazlullah Naimi'nin hemen hemen aynı yıllarda doğmuş olabilecekleri tahmini yapılabilmektedir.