tag:blogger.com,1999:blog-7580660030742714919.post1738129880670234560..comments2020-01-05T18:31:05.296+03:00Edebiyat Fatihihttp://www.blogger.com/profile/17852194967436665137noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7580660030742714919.post-16625990103057941252016-12-07T18:46:01.307+03:002016-12-07T18:46:01.307+03:00Ozan, toprağı çok seviyor, onu bir dost olarak görüyor. Çünkü toprak, ezana koyun, kuzu, süt, et, ekmek, meyve, gül veriyor. Ozana ve insanlara yaşa­ma kolaylığı sağlıyor. Toprak, bunları hem ozana hem de insanlara bir dost cömertliğiyle sunuyor Şiirden anladığımıza göre, Ozan Aşık Veysel, köyünde çiftçilik yapmakta, toprakla uğraşmaktadır. Onun bir köylü yaşamı sürdüğü şu dizelerden anlaşıl­maktadır : "Kazma ile dövmeyince kıt verdi./Karnın yardım kazmayınan belinen/Yüzün yırtım tırnağınan elinen./İşkence yaptıkça bana gülerdi./Bir çekirdek verdim, dört bostan verdi." Bu dizelerden, ozanın toprak işiyle uğraştığı, onu ekip biçtiği, iyi verim almak için çaba harcadığı, seb­ze yetiştirdiği anlaşılıyor. Bu şiirde anlatılanların belli bir düzeni vardır. Şiirde, duygu ve düşünceler, birbirini tamamlayacak biçimde sıralanmıştır. Ozan, ilk dörtlükte, hayatta gerçek dostu bulamadığı için yalnız kaldığını, ikinci dörtlükte güzellerden bir yarar sağlamadığını belirti­yor. Toprağın çıkarcı insanlara, yararsız güzellere benzemeyen içtenlikli bir dost olduğu düşüncesini di­le getiriyor. Bundan sonraki dörtlüklerde toprağın kendisine, dolayısıyla tüm insanlara sağladığı yarar­ları sıralıyor. Son dörtlükte de toprakla olan dostlu­ğunun sürekli olduğunu vurguluyor. Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7580660030742714919.post-62570840895990035132016-04-05T20:03:00.571+03:002016-04-05T20:03:00.571+03:00that's amazingAnonymousnoreply@blogger.com