Kendini Tanımak

KENDİNİ TANIMAK

Büşra TOPAL

Kendimizi tanımak, iç dünyamızı şekillendirmek, duygusallıklarımız, öfkemiz, egomuz, yalanlarımız... Kendimizi ne kadar tanıyoruz?

Kendini bilmek, “insan olma”nın “insanca yaşama”nın ne olduğunun farkına varmaktır. Her bireyin doğduğu günden ölümüne kadar yaşama hakkı vardır. Peki biz bunu nasıl kullanıyoruz?

Özgürlüğümüz başka birinin özgürlüğüne engel olana kadar. Hepimiz yalandan nefret ederiz yalandan nefret eden kişiler en çok yalan söyleyen insanlardır halbuki.

İnsanlar doğumlarından ölümüne kadar bir çok ihtiyacını gidermek için çalışır çabalar emek harcar ve yaşar.

Ama bütün insanların ihtiyacı olan bir şey daha vardır: Kim olduğumuzu ve neden yaşadığımızı bilmek. Kaç yaşında olursak olalım her zaman bir noktaya gelince kendimize şu soruyu sormalıyız: Biz kimiz?

Sen kimsin?
Her birimiz bu soruyu defalarca duyduk gerek felsefi düşünürlerden gerek kişisel gelişim kitaplarından. Burada bize adımızı soyadımızı sormuyor bence adımız soyadımız bizi en çok yanılgıya düşüren unsurlar. Kendine bu soruyu hiç sordun mu ? Ben kimim, neredeyim, nereden geldim, nereye gidiyorum.

Hayatı tanımak kendini tanımaktan geçiyor. Aynaya baktığımız zaman gördüğümüz şey yüzümüz, peki aynadan karakterinizi görmeyi denediniz mi? Bir kıyafetin olup olmayacağını bedenine baktığımız zaman anlarız kilo aldığımızı tartıya çıkmadan bile biliyoruz artık, ayakkabı numaramızı, boyumuzu, saç rengimizi, göz rengimizi... Görülebilen her şeyimizi az çok biliyoruz aslında. Peki göremediğimiz dağın arkasında neler var? Kırıcı bir sözle karşılaştığımızda duygusal olarak onun bize ne etki yapacağını bilmiyoruz çünkü kendimizi tanımıyoruz. Birisi bize hakaret ettiğinde üzülüyoruz umursuyoruz bir kaç gün suratımızı asıp bile geziyoruz. Peki biri bize ne demiş olurlarsa olsun o kişi oluyor muyuz hayır!

Kendimizi tanımamız bir hakarete ne tepki verdiğimizi görerek anlayabiliriz. Kimimiz bağırır kimimiz geri cevap verir kimimiz ise sessiz kalmayı tercih eder. Kendini tanımak özgür olmakla başlar aslında. Kimsenin kurallarına bağlı kalmadan kimsenin düşüncesini benimsemeden kendi yolumuzu çizmeliyiz. İnsan yaşadıkça öğrenirse yaşadıkça da kendini tanıyabilir. Yapmamız gereken öncelikli şey birinin düşünceleri yüzünden kendi doğrumuzdan vazgeçmemek. Kendi yolumuzu çizmek ve o yol nasıl olursa olsa karşımıza ayna tutarak bir başımıza yürümek. Bir gün de saçına/ makyajına bakmayıp iç dünyana bakmak için geç aynanın karşısına. Bir kişisel gelişim kitabında her gece aynanın karşına geçip bütün gün hangi olaylar başımıza geldiyse bir bir anlatmamız gerektiğini söylüyordu ve onlara nasıl tepki verdiğimizi bunu denemek kendimizi biraz tanımamıza sebep olabilir belki.

Kendini tanımak, bütün bilgeliğin başlangıcıdır. Birçok düşünürün söylediği cümleleri gelin bir kez daha okuyalım:

Başkalarının hataları ve kötülükleri ile uğraşarak ruhunu karartma, düzeltilmesi gereken biricik insan kendinsin.
Ralph Waldo Emerson

Kendimizden ne kadar habersiz olduğumuzu, yazdıklarımızı tekrar okurken anlarız.
Paul Walery

İnsanlar seni istedikleri kadar iyi bilsinler; ama kendi kendini aldatabilir misin?
Tolstoy

Birçok kişide başarma hırsı vardır, hatta işleriyle ilgili özel bir yeteneğe bile sahip olabilirler; ama yine de ilerleyemezler neden? Belki de işe egemen olabildikleri için kendilerine egemen olmalarına, gerek olmadığını düşünüyorlar.

John Stevenson

Bizlere saç rengimizi sorduklarında söyleyebiliyorsak "sen kimsin?" sorusu sorulduğunda buna net bir cevap veremiyoruz. Hayata tutunmak hayattan bir şeyler almak kendimizi hayata katmak kendimizi tanımamıza da bağlı. Ben bu soruyu kendime defalarca sordum ve hep bulduğum cevap hiç kimse olduğumdu. Hayallerimin hepsini gerçekleştirmediğim sürece ben hiç kimseyim. 

Peki sen kimsin?

Büşra TOPAL

Diğer Yazıları İçin Tıklayınız