Eşdeğer

EŞDEĞER
Büşra TOPAL
Ayrılık ölüm kadar acı ve soğuk... Hiçbir farkı yok. İkisi de çok acı...İkisinin de geri dönüşü yok. İkisi de nefes aldırmıyor işte!

Aynalara bakıyorum hiçbirinde ben değilim. Renkleri soldu kan kırmızısı sevgi güllerimin…O güçlü dediğim, yenilmez dediğim ben, paramparça olup ağlıyorum. Gözlerim cehennem ateşi, yaşlar yanaklarımı yakıyor. Yüreğim kızgın bir ayrılıkla dağlandı. Yokluğun bedeli çok ağır.


                                                 

Kimse anlamıyor yitip giden aşkın ölümle eşdeğer olduğunu. Ayaklarımın altından kayıp gidiyor yaşam, nefesi eskisi kadar sık alamıyorum.

Kuşların gökyüzüne yakın olduğu kadar yakındı aşk bana. Bir el tutuşu kadar uzaktı gök bana da. Birdenbire yok oldun kanatlarım kesildi. Gözlerini kapattığın andan itibaren her şeye veda etmiyor musun? Bir kez yok olduğuna ölüm, yaşadığın halde her gün yok olmaya ayrılık diyoruz. Beden insandan uzaklaştıkça kalp daha da bağlanıyor ona bunun böyle olduğundan kimselerin haberi yok.

Ayrılık ölümle eşdeğer ikisi de aynı kederin eş sesi. Sesin soluğun o son nefeste kesiliyor. Yaşamak kavramı o son cümlede bitiyor. Kimse farkında değil yokluğunun, kimse anlamıyor yitip gidenin kalanı ne halde bıraktığını, öldü o deyince kimse seninle aynı acıyı paylaşamıyor.

Ateş düştüğü yeri yakıyor ; etraftakiler sadece yanan o ateşin dumanını görüyor ne kadar yaktığından haberleri yok. Toprağa giriyor tüm ölü bedenler, ayrılık kelimesini sonsuza dek gömüyorsun. Ölenin geri gelmeyeceğini bildiğin halde ona kavuşacağın anı bekliyorsun. İşte biz buna "yeniliş" diyoruz.

Ölümle ayrılığı ayıran tek şey şairin şu sözünde yer alıyor bence : "Ölüm değilse bizi ayıran, yazık olmuş !"

Büşra Topal