Sokakta
Bahaeddin Özkişi
KONUSU: 1975 Peyami Safa roman yarışmasında başarı
ödülü almıştır. Türkiye’nin son yüzyıl içinde yaşadığı
değişmeleri ele alan, fantastik unsurlar taşıyan
romanda olaylar, cinlerin işlediği varsayılan bir
cinayetin etrafında kurgulanır.
1975 yayımladığı Peyami Safa Ödülüne layık görülen “Sokakta” adlı romanı pek de el atılmayan bir konuyu sinesinde barındırır. Kitapta cinler tarafından öldürülen bir kadının yol açtığı hadiseler şaşırtıcı biçimde karşınızı dikilir. Hikaye ile roman arasındaki farkı bilen bir kalem olarak Özkişi hikayenin kaidelerini romana, romanın kaidelerini de hikayeye dayatmamıştır. Romanda dile sırtını tüm ağırlığınca vermenin uygunsuz olacağını sezerek kurguyu öne itmiştir. Kitapta tuhaf tanıklar, tuhaf suç aletleri, tuhaf büyüler, şeytana tapan tuhaf adamlar ve en önemlisi de tuhaf bir sokak vardır. Bu sokağın özelliği cinayetin işlendiği yer olmasıyla sınırlı değildir. O bir mekan olmaktan ziyade, kanlı canlı bir roman kahramanıdır. Onu hissedersiniz, ona dokunuzsunuz, onunla söyleşirsiniz…
“Benim niye düşündüğümü bilemiyorlar, bu yüzden içten içe bana sinirleniyorlardı. Neden uzatmalıydı. Tutuklu adli tıbba postalanmalı, dosyayı da böylece kapatmalıydı.. onlar böylece bir an evvel ev ismini verdikleri alışkanlıklarına dönmeliydiler. Bu tutumsa onları geçiktiriyordu. Aceleleri vardı onların. Çünkü her gün aynı saatte dönmeye alıştıkları şeyler onları bekliyordu. Acele, onlarda oluşuyor, yoğunluk kazanıyor, beni karara zorluyordu. (Sokakta, syf:8)
“Hiçbirimiz, hiçbir zaman bölümünde, bir önceki anda olduğumuz gibi olmayız. (Sokakta, syf: 36)
İnsanın nasibi eğer zehirse her zerresinin lezzetini hissetmeli” (Sokakta, syf:52)
Bahaeddin Özkişi
KONUSU: 1975 Peyami Safa roman yarışmasında başarı
ödülü almıştır. Türkiye’nin son yüzyıl içinde yaşadığı
değişmeleri ele alan, fantastik unsurlar taşıyan
romanda olaylar, cinlerin işlediği varsayılan bir
cinayetin etrafında kurgulanır.
ÖZET:
Sokakta 1975 yayımladığı Peyami Safa Ödülüne layık görülen “Sokakta” adlı romanı pek de el atılmayan bir konuyu sinesinde barındırır. Kitapta cinler tarafından öldürülen bir kadının yol açtığı hadiseler şaşırtıcı biçimde karşınızı dikilir. Hikaye ile roman arasındaki farkı bilen bir kalem olarak Özkişi hikayenin kaidelerini romana, romanın kaidelerini de hikayeye dayatmamıştır. Romanda dile sırtını tüm ağırlığınca vermenin uygunsuz olacağını sezerek kurguyu öne itmiştir. Kitapta tuhaf tanıklar, tuhaf suç aletleri, tuhaf büyüler, şeytana tapan tuhaf adamlar ve en önemlisi de tuhaf bir sokak vardır. Bu sokağın özelliği cinayetin işlendiği yer olmasıyla sınırlı değildir. O bir mekan olmaktan ziyade, kanlı canlı bir roman kahramanıdır. Onu hissedersiniz, ona dokunuzsunuz, onunla söyleşirsiniz…
“Benim niye düşündüğümü bilemiyorlar, bu yüzden içten içe bana sinirleniyorlardı. Neden uzatmalıydı. Tutuklu adli tıbba postalanmalı, dosyayı da böylece kapatmalıydı.. onlar böylece bir an evvel ev ismini verdikleri alışkanlıklarına dönmeliydiler. Bu tutumsa onları geçiktiriyordu. Aceleleri vardı onların. Çünkü her gün aynı saatte dönmeye alıştıkları şeyler onları bekliyordu. Acele, onlarda oluşuyor, yoğunluk kazanıyor, beni karara zorluyordu. (Sokakta, syf:8)
“Hiçbirimiz, hiçbir zaman bölümünde, bir önceki anda olduğumuz gibi olmayız. (Sokakta, syf: 36)
İnsanın nasibi eğer zehirse her zerresinin lezzetini hissetmeli” (Sokakta, syf:52)
Yorum Gönderme
YORUM YAPARAK SORU SORABİLİR veya KATKIDA BULUNABİLİRSİNİZ...
1) Yaptığınız yorum biz onayladıktan sonra görülecektir.
2) Yazım kurallarına mümkün olduğunca dikkat ediniz.
3) Kullandığınız üslubun kişiliğinizi yansıttığını unutmayınız.
4)Yorumunuza gelecek cevabı takip etmek beni bilgilendir kutucuğunu işaretleyebilirsiniz.