Divan Edebiyatına "Yüksek Zümre Edebiyatı, Saray Edebiyatı, Klasik Edebiyat" Denmesinin Nedenleri Nelerdir?

Bu yazımızda divan edebiyatına "yüksek zümre edebiyatı, saray edebiyatı, klasik edebiyat" denmesinin nedenleri yer alıyor.

Divan edebiyatı,Türklerin İslâm dinini benimsemesinden sonra ortaya çıkan yazılı edebiyattır.

13-19 yüzyıllar arasını kapsayan bir dönem olan ve belirli ilkeler çevresinde gelişen divan edebiyatı; şairlerin, şiirlerini “Divan” denilen yazma kitaplarda toplamalarından dolayı daha çok “Divan Edebiyatı” adıyla ifade edilmektedir. Bu dönem; “Klasik Türk Edebiyatı”, “Yüksek Zümre Edebiyatı”, “Saray Edebiyatı” adları ile de anılır. Bu adlandırmaların açıklaması şöyledir:

                                       


Divan Edebiyatına "Yüksek Zümre Edebiyatı, Saray Edebiyatı, Klasik Edebiyat" Denmesinin Nedenleri Nelerdir?

Yüksek Zümre Edebiyatı: Zümre kelime anlamı olarak "topluluk, takım, grup, camia" anlamlarına gelir. Divan edebiyatının Arap ve İran edebiyatlarının etkisiyle, medrese eğitimlerinden geçmiş seçkinlerin oluşturduğu edebiyat olduğu için bu edebiyat döneminin yüksek zümre edebiyatı olduğu görüşünü savunanlar vardır. edebiyatfatihi.net

Saray Edebiyatı: Saray edebiyatı saray ve çevresine hitap eden edebiyatttır. Divan edebiyatının saray, konak ve medrese gibi devrin yönetim ve öğretim çevre­leri ile bunlara yakın olan kesimler içinde varlık göstermesinden dolayı saray edebiyatı denilmiştir.

Klasik Edebiyat: Klâsik sözcüğünü TDK şöyle tanımlıyor: Üzerinden çok zaman geçtiği hâlde değerini yitirmeyen, türünde örnek olarak görülen eser, alışılmış, sanatta kuralcı, kökleşik... Klasik edebiyat; konu, tema ve tür olarak sınırları önceden belirlenmiş, öz ve biçim bakımından belli kurallara bağlı bir edebiyat olduğu için divan edebiyatı klasik edebiyat olarak da adlandırılmıştır.