Vüs'at Orhan Bener Edebi Kişiliği ve Eserleri

VÜS’AT ORHAN BENER (1922 – 2005)

Edebi Kişiliği ve Eserleri

 Şiirlerinden çok öyküleriyle tanınan  Vüs'at O.Bener 1922 yılında  Samsun'da doğmuştur.

 Vüs’at O. Bener, eserleri içinde daha çok özyaşam öyküsel nitelik taşıyan öyküleriyle bilinir.

 Bener, ham gerçekliği edebi bir temele oturtarak ele aldı. Gündelik olaylarla, bilinçaltında birikmiş yaşam parçalarını birleştirdi.
 Sürekli yeni anlatım biçimleri arayan yazar, bu yönüyle zaman zaman şematizme düşmekle, dış gerçekleri yanlış yerlere koymakla, hatta bozmakla eleştirildi.
 Bener’in eserlerinde ölüm izleği önemli bir yer tutar. Bunda yazarın genç yaşta doğum sırasında kaybettiği ilk eşi ve doğumdan sonra yaşatılamayan çocuğunun da etkisi vardır. Bu evlilikten sonra tekrar başından evlilikler geçmesine rağmen Vüs’at O. Bener’in çocuğu olmadı.
 Okurdan çaba isteyen, ayrıksı bir dili olan Bener’in kişilerinin gündelik hayatın ikiyüzlülüklerini dışa vuran bilinç akışlarını, Virgül dergisindeki yazısında, Orhan Koçak “iç konferans tekniği” olarak adlandırmıştır.
 Öykülerinin yanı sıra Vüs’at O. Bener’in şiirleri, kısa dizelerden oluşan, esprili, ironik ve şaşırtıcıdır.

2005 yılında İstanbul Kitap Fuarı Onur Yazarıdır. (Vefatı nedeniyle eşi Ayşe Bener tarafından kabul edildi.)

Eserleri

Öykü

Leblebici

Dost (1952)
Yaşamasız (1957)
Siyah-Beyaz (1993)
Mızıkalı Yürüyüş (1997)
Kara Tren (1998)
Kapan (2001)

Oyun (Tiyatro)

Ihlamur Ağacı (1962)
İpin Ucu (1980)

Roman

Buzul Çağının Virüsü (1984)
Bay Muannit Sahtegi’nin Notları (1991)

Şiir

Manzumeler (1994)