Tevfik Fikret'in yaşadığı dönemin, siyasi, sosyal ve kültürel özellikleri nasıldır ?

Reklamlar

Tevfik Fikret'in yaşadığı dönemin, siyasi, sosyal ve kültürel özellikleri ??

TEVFİK FİKRET'İN EDEBİ KİŞİLİĞİ HAKKINDA ÖZLÜ BİLGİLER İÇİN TIKLAYINIZ

Tevfik Fikret Servet-i Fünun edebiyatının (1896-1901) en önemli şairidir. Onun yaşadığı dönem II.Abdülhamit'in  "istibdat" (baskıcı) adı verilen dönemdir. Bu dönemin sanatçıları Tevfik Fikret başta olmak üzere  II.Abdülhamit'in bu baskıcı yönetim anlayışından nefret eder. Bu dönemin siyasi koşulları daha ayrıntılı aşağıdadır.

Dönemin Siyasî Koşulları

I. Meşrutiyet'i ilan ederek meclis çalışmalarını başlatan Sultan II. Abdülhamit, 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'nı (Tarihte 93 Harbi olarak bilinir.) bahane ederek meclisi fesheder, meşrutiyet yönetimini rafa kaldırır.

Ülke 1908 yılındaki II. Meşrutiyet'in ilanına kadar koyu baskılı bir mutlakiyetle yönetilir. Otuz yılı aşan bu döneme "İstibdat Döne­mi" denir. Bu dönemde Kanun-ı Esasi ve bütün özgürlükler askı­ya alınmış, meclis kapatılmıştır.

Dönemin padişahı II. Abdülhamit, Osmanlı Devleti'nin parçalan­masını önlemek ve devletin ömrünü uzat­mak amacıyla birtakım önlemler alıyor, hafiye örgütü kurarak her tür­lü hareketi öğrenmeye ve bunu önlemeye çalışıyordu. Osmanlı­cılık görüşü yerine İslamcılık görüşünü tam anlamıyla yerleştirip Müslüman halkları "halife" etrafında birleştirmeye çalışıyordu. Diğer taraftan da Osmanlı bünyesindeki azınlıkları kışkırtan İngi­liz, Fransız ve Ruslara karşı bunların sömürgesinde yaşayan Müslümanları ayaklandırmak istiyordu.

II. Abdülhamit'in bu uygulamaları, zamanla daha baskıcı bir tutu­ma dönüşmüş, basın üzerinde büyük sansür uygulaması başla­mıştır. Padişah, ülkede huzuru bozabilecek her türlü hareket ve oluşuma şüpheyle bakan bir siyasî anlayış yaratmıştır. Devletin düzenini, imparatorluk sınırları içindeki halkların birliğini korumak için titiz ve dikkatli bir siyaset gütmüştür.

Devletin güvenliği için yapılan bu uygulamanın sanat ve edebi­yata birtakım olumsuz yansımaları olmuştur. Dönemin dergi ve gazeteleri, siyasî olaylardan bahsedemez, toplumsal olayları yansıtamaz duruma getirilmiştir.

Böyle bir ortamda toplumsal konulara ağırlık veren bir edebiyatın oluşması, hayata ve gerçeğe uyan bir edebiyat ortaya konması­nın bütün yolları kapanmıştır.

Bu koşullarda sanatçı ve edebiyatçılar yoğun bir karamsarlığa ve umutsuzluğa düşmüştür. Eserlerine de yılgınlık, hüzün, kaçıp kur­tulma isteği ve umutsuzluk gibi duygular hakim olmuştur.

Servet-i Fünûn topluluğunda yer alan sanatçıların büyük bölümü devrin olayları içinde kendi iç dünyalarına çekilmeyi, olup biten her şeyi kendi pencerelerinden görüp değerlendirmeyi tercih etmişlerdir.

Dönemin eserlerine bakıldığında bu siyasî ortamın yarattığı bu­nalım, çelişkiler ve sorunlar eserlerin özünü oluşturur.