Ünlü mütefekkir Cemil Meriç niçin âmâ olmuştur?

Reklamlar

ÜNLÜ MÜTEFEKKİR CEMİL MERİÇ NİÇİN ÂMÂ OLMUŞTUR ?

1916 Hatay doğumlu bir muhacir çocuğu Cemil Meriç... Ailesi Balkan Savaşları esnasında Yunanistan’dan hicret etmiş. Çocukluk yılları pek parlak değil, çevresiyle uyuşamamakta. Babası hep çatık kaşlı, annesi hep mızmız, kasabanın çocukları hep korkunç. Bol bol dayak yemekte, hep hakarete uğramakta. Gözleri de 6 numara miyop, durumundan bir hayli muzdarip: “Şikâyet edeceğim kimse yok. Mektep bahçesinde çocuklar oynuyor, ben yine yalnızım ve yabancıyım, yabancı yani düşman. Dilim başka ve gözlüklerim var, kendimden utanıyorum.”

1942’de İstanbul’da Fevziye Menteşoğlu’yla tanışır ve evlenirler. Bir kadın ilk defa onun adını taşımaya razı olmuştur: “Hayatım bir trajedidir. Birinci perde evleninceye kadar geçen zaman. Yıldızsız, Allahsız, cıvıltısız, katran gibi bir gece. Vıcık vıcık ızdırap. Birkaç şehri fethe yeten bir enerji yel değirmenlerine saldırmakla harcanır. İkinci perde izdivaçla başlar. Daha büyük, daha derin, daha uzun acılar. Fakat vahaları olan bir çöl bu ve göğü yıldızlarla dolu; çocuklarım, kitaplarım...” İşi yoktu, parası yoktu, dostu yoktu... Daha çok çalışmak zorundaydı. Kitap bitmeden para vermiyorlardı, kitap bitmiyordu. 1947’e İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde Fransızca derslerine girmeye başlar. Talebe perişandır. Dilini unutan bir nesil, yabancı dili nasıl sevsin ki? 38 yaşında gözlerindeki miyopun artması sonucu kör olur Cemil Meriç. Yurt dışında başarısız bir dizi ameliyat geçirir, netice hüsran. Acılarını dev aynasında büyüten rezil bir haysiyeti vardır: “Gözlerimi yani her şeyi kaybetmiştim. Tekrar çarka takıldım. Ölümü bir münci olarak arıyordum. Meselelerimi ancak o çözebilirdi, korkak olduğum için intihar edemedim. Vazifelerim bitmişti... Beklediğim hiçbir şey yoktu. Yazdıklarım hiçbir yankı uyandırmamıştı. Ne yazacaktım?” 
yazı kaynağı:  Aytaç Özkan'ın Münzevi Bir Yıldız Cemil Meriç adlı makaleden alınmıştır.Makaleyi okumak için tıklayınız