TÜRKÇEDE VURGUYU KENDİNDEN ÖNCEKİ HECEYE ATAN EKLER

TÜRKÇEDE VURGUYU KENDİNDEN ÖNCEKİ HECEYE ATAN EKLER

Çekim eki almış kelimelerde vurgu çoğunlukla çekim eki üzerindedir. Vurgusuz bazı çekim ekleri ise vurguyu kendilerinden önceki heceye atarlar. Vurguyu önceki heceye atan vurgusuz çekim ekleri aşağıda sıralanmıştır

•   -n vasıta hâli eki: baharın, güzün, kışın, yazın.
•   -la / -le eki: atla, babamla, bıçakla, çocukla, kalemle.
•   -ca / -ce ve bunun genişlemiş şekli –casına / -cesine eki: açıkça, bence, güzelce, onca, yüzlerce; alçakçasına, aptalcasına, delicesine.
•   Soru eki: bildi mi?, öğrenecekler mi? sevecek misiniz?; Ankara mı?, güzel mi?, kitap mı?
•   -dir eki: akıllıdır, bilmiştir, gelecektir, geniştir, kısadır.
•   Kişi ekleri (Birinci ve üçüncü kişi emir ekleri dışında): geleceğim, görmeliyim, güzelsin, kalkın, kalmışsınız, oturunuz, yazarım, yazasın, yorgunum.
•   -yor şimdiki zaman eki: alıyor, gülüyor, okuyor.
• 
  
•  Olumsuzluk eki: -me, -ma (Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.)